Open Belgisch oploskampioenschap 2016

Oplosschaak, een hoogste fascinerende niche in een al ontzettend fascinerende schaakwereld. Doorheen de jaren heb ik al vaak de verhalen van Andy en Eddy mogen aanhoren over hun avonturen in het oplosschaak. Alles wat met schaken te maken heeft heeft een aantrekkingskracht op mij zoals zoals frikandellen op een hond.

Het oplosschaakwereldje is klein, het aantal toernooien nog kleiner. Het temperde in het verleden mijn enthousiasme om aan dat ene toernooi deel te nemen. Vroeg of laat moest het er toch eens van komen. ’t Is gebeurt, ik heb mijn eerste deelname aan het Belgisch oplosschaakkampioenschap er op zitten. Het was een aangename kennismaking met een supergezellig wereldje. De A-reeks telde 11 deelnemers, goed voor 7 verschillende nationaliteiten. Ja, het toernooi telde mee voor de World Solving Cup. De B-reeks werd door 10 deelnemers bevolkt, waaronder een delegatie van de organiserende Geelse schaakkring.

Zaterdag voormiddag rond half elf zitten een kleine 20 deelnemers achter een leeg bord, stukken naast het bord. Gespannen te wachten op het startschot. Als dat uiteindelijk gegeven word neem ik mijn “exmanen-papieren”. Wat beteken die getallen onder de opgaven?, wat is de bedoeling bij die opgave?, hoeveel zetten/varianten moet ik noteren? Enorm onwennig en zenuwachtig zet ik de eerste opgave op mijn bord. Komaan Tim, gewoon telkens de mat zoeken. Doe het voor je eigen zelfvertrouwen, het toernooi is niet belangrijk.

Bij de eerste mat in 2 heb ik al enorm veel moeite om iets te vinden ondanks het bijna lege bord. Vijf stukken staan er op het bord en dan tel ik de twee koningen al mee. Hoe moeilijk kan dit nu zijn. En de klok tikt ongenadig verder. Ik moet al snel vaststellen dat oplosschaak even stresserend is als gewoon schaken, misschien zelfs erger. Er is geen tegenstander die slechte zetten kan doen. Je bent alleen, je speelt tegen jezelf en vooral de tijd, de tijd die verrassend snel gaat. 7200 seconden voor 6 opgaven, bij de start lijkt het een eeuwigheid. Maar na de tweede opgaven merk je al dat een groot deel van die seconden door je vingers is weggeglipt zoals los zand dat je in je hand houdt.

Na twee uur intensief nadenken heb ik 4 van de 6 opgaven gevonden. Ik ben toch wat teleurgesteld dat ik een eenvoudige mat in 3 niet vind. Als ik hoor dat niemand die gevonden heeft ebt mijn teleurstelling weg. Na een middagpauze staan er opnieuw zes opgaven op ons te wachten.

Deze keer gaat het een pak vlotter. Na een kwartiertje heb ik al drie mat in 2 opgaven gevonden. Nog een kwartier later is ook de mat in 3 binnen. En dan begin ik aan een mat in 5. Die kan niet moeilijk zijn dacht ik. Alle zetten van zwart zij gedwongen, enkel de juiste volgorde van witte zetten vinden en klaar is kees. Na een half uur vruchteloos zoeken wend ik mij tot de eindspel studie. Ik besteed 10 seconden hieraan. De eerste zet is duidelijk. Ik zie geen logische verdediging voor zwart en keer terug naar de mat in 5 met nog 40 minuten op de klok. 2250 seconden later vind ik de oplossing. Snel noteren en 2 minuten voor tijd mijn papieren afgeven, in geval van ex aequo geven die 2 minuten de doorslag.

Ik ben tevreden met mijn prestatie, 9 van de 12 opgaven heb ik 100% correct opgelost. Het volstond om een bronzen medaille in ontvangst te mogen nemen. Tevreden keer ik huiswaarts van een aangenaam en intensieve schaakdag.

In de A-reeks werd Eddy Van Beers voor de zoveelste keer gekroond tot Belgisch kampioen. In die A-reeks waren exact 3 Belgische deelnemers, net voldoende om het podium toch vol te krijgen. Andy was de tweede Belg, Marcel Van Herck derde.

Hieronder enkele van mijn opgaven. Neem er 2 uur de tijd voor. Geen computer gebruiken, stelling opzetten op een bord. Oplossing op vraag bij mij te verkrijgen.