Zuiderkempen ronde 3 (door John Nuyens)

Ronde in Mol, dus de fiets op, misschien heb ik na de partij wel tijd om nog ‘ene’ te drinken. Ik speelde tegen Roy Van Der Welk, een tot deze avond voor mij onbekende van de Molse Schaakclub. Roy had een paar mindere nachten gehad blijkbaar (kinderen, waarom beginnen we er toch aan), met serieuze onoplettendheid aan het bord tot gevolg. Op zet 7 kreeg ik zijn dame pardoes cadeau, en over en out. Wel, ik had dus tijd om ‘ene’ te drinken, het is zelfs niet bij ene gebleven.

Na wat keuvelen, de partijen wat beter bekeken, misschien niet allemaal met een even heldere blik. Hierdoor zag ik bij Kobe een op het eerste zicht toch wel heel belabberd paard in het oog. Op h3 stond het arme beestje, met niet direct een veld vrij. Oei, zou die Kobe nog wel met ‘Horse Master’ Johan bij in de auto mogen straks. Dat paard, zo liet Kobe later zien, kwam dan zelfs nog van b1, en was daar op h3, sterk!? Om mijn ongelijk helemaal te bewijzen, was het overigens dit paard dat een paar zetten later mat gaf. Kobe zal je met plezier meer details verschaffen. Na dat paard op zijn stek te hebben gefotografeerd, heb ik een poging gedaan om nog wat karakterkoppen vast te leggen. Mijn excuses, zowel aan diegenen die voor mijn lens zijn gepasseerd, en wie ik ben vergeten.

Naast karakterkoppen, wat karakterpartij-impressies. Uitgebreide analyses bij de heren en dame zelf.

Op bord 1 zag ik Johan het Frans, als vanouds, heel modern aanpakken. Zijn dansende paarden liepen wel o.a. een hoogstnodige c5 in de weg. Op het eerste zicht lijkt zo’n stelling nog wel houdbaar, maar als je met zwart je tegenstander te weinig in de weg legt, en die tegenstander heet dan bovendien nog Wim Luyckx, dan wordt je uiteindelijk toch weggezet. Dat wegzetten ging nog met een dameoffer gepaard, allemaal leuk, als je aan de juiste kant van het bord zit.

Op bord 3 zag ik een Chris die baas was aan het bord, met in mijn ogen wel altijd de moeilijke beslissing, wanneer je je betere stukken gaat afruilen voor een pion, of uiteindelijk zelfs 2, meer. Want met dan uiteindelijk enkel nog torens en dames op het bord, moet je zo’n eindspel met pionnen extra nog wel zien te winnen. Talrijke keren dacht ik remisemogelijkheden in de analyse te zien, maar na mijn derde trippel zie ik wel meer.

Zo zag ik op bord 4 volgens mij een heel attractieve stelling van Johan Verduyckt. Johan zag het blijkbaar anders, want hij bood remise aan. Alweer, heren, bewijs mijn ongelijk met wat analyse, maar net op dat moment was er volgens mij voor wit de mogelijkheid om op de c-lijn actie te ondernemen, en daar te dubbelen, en misschien zelfs te gaan tripleren op de volgende paar zetten. Marc had geen zin in remise, en vanaf toen speelde zwart het op momenten echt wel goed, een mooi voorbeeld hoe een paard een loper toch de baas kan. Bezit van 2 sterke centrumpionnen hebben blijkbaar meer baat bij een paard dan een loper. Maar euh …. in de uitslag zie ik wel dat Johan uiteindelijk de partij won, terwijl hij in mijn ogen enkel nog voor een remise kon vechten. Dat mag hij toch eens uitleggen.

Bord 6 heb ik pas gezien nadat Liese ergens een stuk had gewonnen, wel tegen een pion of 2. Het stuk was echter sterker, zoals Liese langzaam maar zeker bewees. Zoals ik na ronde 1 al zei, had ik geweldig veel geluk. Liese wisselt heel sterke partijen, zoals gisteren, soms af met heel wat mindere. Had ik weer chance om een van die mindere voorgeschoteld te krijgen.

7: was dat Lesley Mertens? Ik bedoel, die zwartspeler die, met een kwaliteit meer, consequent voor de juiste voortzetting, en mooie opstelling van zijn stukken koos? Jawel, hij was het. Wel, tegen zo’n Lesley, ben je kansloos, niet, Patrick?

Op bord 8 was ik getuige van een pracht van een ‘clearance’ van Staf. Allemaal niet zo moeilijk, dat ziet toch iedereen, was zijn veel te bescheiden uitleg. Briljant schaak, dat vind ik er van. Geen schande om daar van te verliezen, Loran.

Op 9 stond Jos wat beter. Tot hij bij wat loze matdreigingen van zijn tegenstander, voor een iets te stevige verdediging koos. Die f3 pion, toegegeven, stond als een rots. Maar door die rots kon de toren niet worden gelift, wat de winst toch veel sneller had mogelijk gemaakt. Spijtig genoeg voor Maarten kan Jos de tegenstander ook langzaam de doodpitsen.

Op bord 10 zag ik Geert een vreemde openingkeuze (1. e3, 2. g3, 3. g4 ??!) van zijn tegenstander afstraffen. Te langzaam naar zijn zin, mijn hulp tijdens de analyse verloor zelfs een stuk op een bepaald moment (tip, probeer die opening gerust tegen mij, wie weet waar ik overal in trap), maar met afgeruilde dames, een pion meer, en een tegenstander wiens koning in het centrum is gestrand, kom, daar mag je met zwart toch content mee zijn, niet?

De meeste lagere borden waren al klaar toen ik uitgekeuveld was, daar heb ik dus niets van meegekregen. Uit mijn uitleg blijkt hoogstwaarschijnlijk dat ik van de bovenste 10 ook niks begrepen heb, maar ik heb me geamuseerd, en dàt is het belangrijkste.